چرا دوست ندارم بیرون برم همش خونه را بیشتر ترجیح میدم

خیلی مشکل ومساله هست خودم ودخترم وهمسرم
کدومو بگم نمیدونم ولی خیلی استرس دارم چون حس میکنم زندگیمون تو مسیر یه طوفان یه سیل عظیم قرار داره وهر لحظه همه چیز خراب میشه واز بین میره

خدایا برسون یه مرگ راحت و بی دغدغه. ☺️

سلام
من ۱۶ سالمه و اعتماد به نفس ضعیفی دارم چون افراد غریبه و افراد فامیل همیشه از ظاهر من ایراد میگیرن و مسخره میکنن. همین مسخره کردن ها باعث شده نتونم دوست پیدا کنم و در حرف زدن مِن مِن کنم. به پدر و مادرم اعتماد ندارم چون بار ها مشکلم رو بهشون گفتم ولی توجه نکردن. هیچ وقت پیش نیومده با یکی دوست شم و باهم بریم بیرون و هر روز توی اتاقمم. از صورت و بدن خودم خوشم نمیاد و دوستی ندارم تا با اون درد و دل کنم. فکر میکنم خدا فقط من رو دوست نداره که استعداد دوست یابی ندارم و دارم افسردگی میگیرم. لطفا کمکم کنین

سلام. من از حدود شش سال پیش به خاطر مکشلات و شکست هایی که داشتم احساس افسردگی می کردم به تدریج چیزهایی که ازشون لذت میبردم کم تر شدند تا اینکه دیگه از هیچ چیز لذت نمیبردم و خوشجال نمیشدم. در کنار این موضوع دچار وسواس هم شدم که طی این سال ها خیلی شدید شد و نتهایتا دو سال قبل پیش روانپزشک رفتم و داروی وسواس گرفتم بعد از دو سال وسواس تا حد زیادی کنترل شد و از سه ماه پیش دارو ها رو قطع کردم تا دو ماه حالم خیلی خوب بود چون عوارض داروها خیلی زیاد بود و دو سال زندگیم رو تحت شعاع قرار داده بود و با قطع دارو ها انگار دوباره به زندگی برگشته بودم اما از یک ماه پیش کاملا ناگهانی دچار افسردگی شدیدی شدم که با حالت های قبلی کاملا فرق داشت انگار که تنها چاره مرگ بود. من همیشه آدم آرومی بودم توی دو سالی که دارو مصرف میکردم به ندرت بیرون میرفتم و وقتی بیرون بودم احساس بی قراری داشتم ولی الان همیشه بی قرارم و استرس دارم و عجیب تر اینکه تقریبا آخر شب که میشه افسردگیم خوب میشه ولی بی قراری سر جای خودشه. وحشت زده ام سی 32 سالمه و افسردگی توی خانوادمون سابقه داره نمیدونم این موضوع به خاطر ترک داروهاست؟ چون یکبار که چند روز دارو رو قطع کرده بودم همین علائم رو داشتم. البته چون از دارو خوردن میترسم طب سوزنی شروع کردم که در رفع علایم افسدگی تاثیر خیلی زیاد و سریعی داشت اما تشویش بیقراری و پوچ انگاری هنوز خیلی آزار دهندست. لطفا راهنماییم
کنید

سلام. قبل از هرچی ازتون میخوام قضاوت نکنید و فکر نکنید یه موضوع بی اهمیته. من پارسال پیش روانشناس رفته بودم و علائم افسردگی رو به طور شدید داشتم. خب قسمت بزرگیش به خاطر تنهاییم بود. تو خونه که اصلا حوصله هیچ کسو نداشتم. تو مدرسه هم با اینکه دوست زیادی نداشتم و ندارم ولی وضعیت از زمانی که تو خونه ام بهتره. پارسال چون تازه وارد مدرسه جدید شدم تنهاییم به اوج رسید. اون موقع یه دختره اومد و باهام دوست شد. خب قهر و آشتیهای زیادی داشتیم ولی همش این نبود.من تا وسطای امسال هم به اون زیاد اهمیت نمیدادم و منتظر فرصت بودم که با کس دیگه ای دوست بشم. ولی همه چی اونطور نموند. کم کم وابستش شدم و تا به خودم اومدم…بدجور عاشقش شدم. آره هیچ وقت فکرشو نمیکردم عاشق همجنس خودم بشم ولی…میخواستم خیلی وقتا این مسئله رو بهش بگم ولی از واکنشش میترسیدم. بالاخره دلو زدم به دریا و گفتم. اوایل باور نمیکرد ولی کم کم احساس کردم اونم منو دوست داره. از اون حالت افسردگی در اومدم. حاضر بودم هر کاری براش کنم ولی یه روزی شد که از این علاقه بدجور شکستم. اون منو شکست. اون روز وقتی برگشتم خونه فرداش هم تعطیل بود. دو روز تمام به این فکر کردم که راه درست چیه و آخرش تصمیم گرفتم رابطمو باهاش کمتر و کمتر کنم که ببشتر از این ضربه نخورم.هر روز دارم افسرده تر و گوشه گیرتر میشم. من خاطرات زیادی باهاش داشتم. بعضی وقتا غرق یه خاطره میشم و اصلا انگار روحم تو این دنیا نیست. آهنگا هم که جای خودشونو دارن. حالا نمیدونم چیکار کنم عین روانیا شدم. تو تنهاییام با خودم حرف میزنم. هیچ کسی رو هم ندارم که باهاش صحبت کنم. حالا من باید چیکار کنم با این علاقه ای که دارم. و چیکار کنم با غروری که نمیذاره دوباره باهاش صمیمی بشم؟کمکم کنید

سلام 28 سال سن دارم این اواخر حدودا 6،7 ماه است که تمام علائم بالا رو دارم حتی به فکر یه مرگ ارام و بی دردسرم با وجود دخترم حس میکنم انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم البته بیماریهای زیادی هم در عرض ای 5 ماه اخیر گرفتار شدم مانند کمبود ویتامینD کم خونی پلاکت پایین چربی خون پایین سوء تغذیه و دردهای شکمی ولی هر جا رفتم درمانی پیدا نکردن و با مسکن سعی در اروم کردنم دارند میخواستم اگه میشه کمکم کنید و یه راهی جلوی پام بذارید واقعا خسته شدم خیلی بد بین شدم

سلام 18 سالمه و فک میکنم این افسردگی لعنتی رو از بچگی دارم.قبلن علایم افسردگی انقدر شدید نبودن یا شاید من اطلاعی از مشکلم نداشتم اما تو سه جهار سال اخیر از اول دبیرستان این علایم رفته رفته شدیدتر شدن و متاسفانه تاثیر منفی در وضعیت تحصیلی بنده داشتن و به رغم اینکه خیلی برای کنکور تلاش کردم این بیماری نذاشت نتیجه ی دلخواهمو بگیرم.بنده راجع به این موضوع با خانواده صحبتی نکردم و میترسم این موضوع رو اصلن مطرح کنم.متاسفانه خانواده ی بنده نیز سطح سواد پاییینی دارن هیچ اطلاعی راجع به چنین مسایل ندارن و من میترسم این مساله رو مطرح کنم چون نمیدونم چه عکس العملی نشون میدن و وضعیت مالیمون هم طوری نیس که من بخوام تنهایی برای درمان اقدام کنم.موندم چیکار کنم.راهنماییم کنید لطفا.امسال از استان اصفهان تو کنکور ریاضی 95 شرکت کردم ورتبم 2000 منطقه ی دو شدم و احتمالا شیراز یا اصفهان قبول شم.نمیدونم با این وضعیت شرایطم تو دانشگاه چجوری میشه چون مهارت های ارتباطیم هم ضعیفه.آیا امکانش هست که تو دانشگاه و در یکی ازین دوشهر بتونم اقدام به درمان کنم؟

Hgسلام من ۱۸ سالمه و تقریبا یک و سال و ۶ ماه میشه که تمام‌این حالت هایی رو که گفتین رو دارم و هر روز داره حالم بدتر میشه همه ازم دور شدن نه دوستی دارم نه‌هیشکی تا یه نفر یه چی بم میگه سریع جوابشو میدم و پرخاشگری میکنم همین باعث میشه خانواده حرفایی بزنن که ساکت بشم و بعدشم گریه کنم ،همه بهم میگن چرا‌غمگینی ،اگه‌دارویی هست که بتونه حالمو بهتر کنه بهم بگید لطفا که اگرم نمیدونید بعدش برم سراغ روانپزشک چون خودم از خودم خسته شدم حس‌تنفر نسبت به خودم دارم ممنونم اگه بم‌کمک کنید

سلام من مثل این که دچار افسردگی شده ام چون همیشه مخوام بخوابم من شیشه هم مصرف می کردم چند روزیه ترک کردم نمی دونم بخاطر شیشه است گاهی مخوام گریه کنم اصلا نه صبحانه نه نهار می خورم به نظر شما باید چه کنم چند روزی صبر کنم خوب می شوم تا اثر شیشه تما م بشه یا میشه شما دارویی برام تجویز کنید

Salam man 18 salame bishtar3 in alaeme bala ro ham daram vali har roz in Jury nistam masalan az 1 hafte 5rozrsho injuriam hata b khod koshi ham fek kardam delam mikhad khob besham mese baghiye zendegi konam vali nemishe kheylii b komak ehtiyaj daram 🙁

سلام.15سالمه.دچار همون مرضی ام که میدونید. خوو…افسردم.دیکه با دوستای قبلیم نمیپرم.دوستی ندارم.حو صله درس ندارم.3ماه ترک تحصیل کردم. یه بدبختم.1بارم خود کشی کردم. نمیتونم ارتباط برقرار کنم.نمیتونم درس حرف بزنم. همین امروز ظهر چنان باخواهرم دعوا کردم.اصلنم نفهمیدم سر چی خخخ.کارم شدم مثله یه دختر ترشیده تو خونم فقط اهنگ گوش میدم فقط.اکه هم برم بیرون شاید دعوا کنم. واقعا نمیدونم باید جیکار کنم.مرسی

سلام.15سالمه.دچار همون مرضی ام که میدونید.افسردم.دیکه با دوستای قبلیم نمیپرم.دوستی ندارم.حوصله درس ندارم.3ماه ترک تحصیل کردم. یه بدبختم.1بارم خود کشی کردم. نمیتونم ارتباط برقرار کنم.نمیتونم درس حرف بزنم. همین امروز ظهر چنان باخواهرم دعوا کردم.اصلنم نفهمیدم سر چی خخخ.کارم شدم مثله یه دختر ترشیده تو خونم فقط اهنگ گوش میدم فقط.اکه هم برم بیرون شاید دعوا کنم.