چگونه می توان به کودک ساکت کمک کرد؟

همۀ توصیه هایی که برای برطرف کردن کمرویی  کردیم ، در مورد کودکانی که سکوت گزینشی دارند هم به کار می رود . البته ، ممکن است پیشرفت این کودکان ، کندتر از کودکان کمرویی باشد که از صحبت کردن ترسی ندارند . در ضمن ، بعید نیست از نظر درسی هم عقب باشند ؛ زیرا در فعالیتهای کلاسی شرکت نمی کنند.

برای حل مشکل  این کودکان ، بد نیست که پدر ومادر ، با همکاری مسئولان مدرسه ، برنامه ای طرح کنند که موجب شود آنها بیشتر حرف بزنند . باز هم نکتۀ اصلی این است که به کودک انگیزه بدهیم تا بیشتر صحبت کند . برخی مدارس می توانند به کودک کمک کنند تا با یک بزرگتر صحبت کند ( برای نمونه ، آموزگار مخصوص ) یا دست کم بخشی از روز را در میان جمع کوچکی بگذراند و در آنجا به پرسشها پاسخ بدهد . کودک می تواند از این امکانات ، به عنوان مراحل انتقالی استفاده کند تا بتواند سرانجام ، در کلاسهای معمولی وبزرگتر هم شرکت کند . همچنین ، برای اینکه آموزگار کودک هم بتواند به او کمک کند ، می تواند سؤالهای تستی یا سؤالهایی که پاسخش یک کلمه باشد ، از او بپرسد . برای نمونه ، پاسخ یک کلمه ای به ” مرکز استان فارس کجاست ؟ ” آسان تر است تا پاسخ دادن به این سؤال که ” چرا فلان شخصیت چنین رفتار   می کرد؟ ” هر بار که کودک می کوشد صحبت کند ، او را خیلی تشویق می کنند. اگر کودک از اینکه به او در مدرسه توجه خاص می شود ، خجالت می کشد ، آموزگار می تواند بدون سر و صدا ، پیشرفت او را یادداشت کند و سپس به پدر ومادر اطلاع دهد تا در خانه از او تعریف کنند و به او پاداش بدهند .

علاوه بر اینها ، می توانید توانایی صحبت کردن کودک را در خانه افزایش دهید. آوردن دوستان یا آموزگاران از مدرسه به خانه ، ممکن است به کودک فرصت بدهد که در محیط آشنا با آنها صحبت کند . از طرف دیگر ، اگر پدر یا مادر نیز چند ساعت در روز را در مدرسه بگذرانند ، شاید صحبت کردن در آنجا برای کودک ، راحت تر شود . هدف از این دو اقدام ، این است که کودک از نظر صحبت کردن ، بین محیطهای آشنا و ناآشنا فرقی نگذارد .

1

2 

[divider]

فاطمه امیری – روانشناس بالینی و نوروتراپیست