چگونه اختلال بیش فعالی و کمبود توجه را طبیعی درمان کنیم؟(بخش دوم)

11.به طور واضح ارتباط برقرار کنید.قبل از این که با فرزند خود صحبت کنید عواملی که باعث حواس پرتی می شود را قطع کنید سعی نکنید که در حالی که تلوزیون نماشا می کند با او صحبت کنید یا سر او فریاد بزنید وقتی در اتاقی است که پر از سرو صدا است.اول اسم آنها را صدا بزنید و صبر کنید آنها برگردند و در چشم شما نگاه کنند و مطمئن شوید که گوش می دهند.تعداد کلماتی را که استفاده می کنید کم کنید چرا که هر چه لغات کمتر باشد آنها بهتر به یاد می آورند.در هر دفعه یک دستور به او بدهید.اگر فکر می کنید که آن چه گفتید متوجه نشده اند از آنها بخواهید که آن را برای شما تکرار کند.

12.یک سیستم سازمان یافته روشن برای مدرسه داشته باشید.از کودکتان بخواهید برای هر موضوع مدرسه رنگی را در نظر بگیرد.برای مثال رنگ مورد علاقه اش برای درس مورد علاقه اش، یا مثلا رنگی که با موضوع خاصی مرتبط است.تمام کتاب ها و وسایلی که مرتبط با آن درس است را با آن رنگ کاور کنید.یک جدول زمانی طراحی کنید که هر خانه اش به رنگی مرتبط با موضوع است.برای بچه هایی که راهنمایی و دبیرستان هستند این جدول روی میز یا در قفسه آنهاست.

13.هرگز رفتار های بد را نادیده نگیرید.کودکان ADHD مبارزه می کنند تا عواقب اعمال خودشان را در نظر بگیرند.آنها الان عمل می کنند و بعدا عواقب کارشان را در نظر می گیرند.اگر هیچ عواقبی نداشت آنها فکر می کنند کارشان قابل قبول است.اگر آنها بد رفتار کردند سریع عمل کنید و از همان ابتدا جلوگیری کنید.آنها بدتر می شوند وقتی از کنترل خارج شوند.

14.فرزند خود را در فعالیت های ورزشی که انواع مختلف حرکات بدن در آن نقش دارند درگیر کنید.ژیمناستیک، هنرهای رزمی، رقص، اسکیت روی یخ و … توصیه می شود.ممکن است کمی طول بکشد که علاقه فرزندتان را پیدا کنید ولی بعد از آن ارزش دارد.آنها باید این ورزش ها را حدود 3 بار در هفته در کلاس های ساختار یافته انجام دهند.این ورزش ها باعث فعالیت مغز آن ها در راه درست می شود.بسیاری از والدین نگران این هستند که ورزش زیاد تکالیف کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.اما این حقیقت وجود دارد که ورزش در کودکان ADHD تکالیف مدرسه را به مراتب بهبود می بخشد.

15.وقتی فرزند شما بد عمل می کند این روش 3 مرحله ای را استفاده کنید.گام اول- آگاهی، بزارید که فرزند شما بداند که کار اشتباهی انجام می دهد و شما می خواهید که آن را درست کند.گام اول بسیار مهم است به این خاطر که اغلب آنها نمی دانند که چه کاری اشتباه است یا این که ممکن است با این کار به مشکل بر بخورد.تا جایی که ممکن است از کلمات کمتر استفاده کنید و سعی کنید از عبارت هایی که باید انجام دهند استفاده کنید تا کارهایی که نباید انجام دهند.به عنوان مثال روی مبل بنشین به جای گفتن اینکه روی مبل نپر.در این مرحله از تنبیه استفاده نکنید، اگر آنها کارشان را متوقف نکردند یک هشدار بدهید به عنوان مثال “من از شما خواستم که روی مبل بنشینی این کار را انجام بده یا باید بری بیرون” مطمئن شوید که فقط یک هشدار دادید.اگر شما همیشه تعداد زیادی هشدار بدهید فرزند شما صحبت های شما را جدی نمی گیرد و تا جایی که ممکن است ادامه می دهد.صحبت های شما باید با عملتان همخوانی داشته باشد.

16.بهترین نتیجه را در ADHD پایان دادن زمان می دهد.من نمی توانم بگویم چقدر مهم است که رفتار های بد کودکان هر دفعه نتایج یکسانی داشته باشد.بسیاری از والدین هر بار رفتار خود را تغییر می دهند و کودکان مدام آنها را آزمایش می کنند تا ببینند دفعه بعدی چه رفتاری می کنند.این زمان برای کودکان عادی 1 دقیقه برای هر سال است و برای کودکان ADHD این زمان نصف می شود.

17.کارها را با هم انجام دهید، کودکان ADHD به خوبی به یک چیز توجه نشان می دهند. یک کودک معمولی است تحریک بیشتری در داخل مغز خود دارد برای این که روی کار باقی بماند، ولی در مورد کودک ADHD این گونه نیست آنها به وسیله تحریک دیگران روی کار باقی می مانند.اگر شما با کودک خود بنشینید و کارها را یکی یکی انجام دهید می بینید که به مراتب بهتر از تنهایی توجه می کنند.

18.یک سیستم مشق شب داشته باشید که در آن کل خانواده با هم برای انجام بنشینند.بچه ها می توانند تکالیفشان را انجام دهند، بچه های کوچکتر نقاشی کنند و بزرگتر ها کار های خود مثل کتاب خواندن.وقتی که همه نشستند این به کودک در تمرکز کمک می کند و همچنین شما برای کمک و تحسین به او نزدیک هستید.

19.زمانی که آنها بزرگتر شدند دچار استرس نشوید اگر آنها راه های معمول را طی نکردند، آنها ممکن است در 18 سالگی آماده کالج رفتن نباشند یا در ابتدا شغل مورد نظرشان را پیدا نکنند.کودکان ADHD در دوران مدرسه و به طور کلی زندگی با سطحی از مشکلات روبرو می شوند به همین دلیل نیازمند انعطاف پذیری هستند.آنها با عشق و حمایت شما به جلو می روند.

20.وسوسه نشوید که برای فرزندتان دنبال مکمل های طبیعی باشید به جای دارو.مکمل های طبیعی به اندازه دارو ها استاندارد نیستند و به آن اندازه مورد بررسی قرار نگرفته اند.