اوتیسم و مهم ترین علایم اوتیسم

اوتیسم یک اختلال رشد است که می تواند منجر به بروز مشکل در تعاملات اجتماعی، مهارت های زبانی و رفتارهای فیزیکی شود. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به برخی اطلاعات حسی روزمره حساستر باشند. این اختلال ممکن است خفیف یا شدید باشد که در حالت شدید فرد تقریبا قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست. در این نوشتار با هم مهم ترین علایم اوتیسم را در ماه های اولیه رشد مرور میکنیم.

8 نشانه اولیه اوتیسم

برخی بررسی های اخیر نشان میدهند که با مداخله های اولیه و سریع از هر 5 کودک مبتلا به اوتیسم 1 کودک تا حدی بهبود پیدا می کند که دیگر اوتیسمی محسوب نمیشود. رفتار درمانی، کار درمانی و گفتار درمانی تفاوتهایی در وضعیت کودک ایجاد می کنند. کشف اوتیسم در ماه های اولیه یعنی در 6، 9، 12، 18، 24 و 30 ماهگی میتواند زندگی کودک را تغییر دهد. اما در اکثر کودکان مبتلا به برخی انواع اوتیسم در سن 5 سالگی این اختلال تشخیص داده میشود که برای بهره گیری از مداخلات رفتاری اولیه خیلی دیر است. 

اولین علائم هشداردهنده اجتماعی و ارتباطی ممکن است توسط پزشک و والدین نادیده گرفته شوند که معمولا به دلیل عدم آگاهی مادر از علائم اولیه اوتیسم اتفاق می افتد.

[toggle title=”در این ویدئو نمونه های واقعی مبتلا به اوتیسم را مشاهده می کنید!” state=”open” ][/toggle]

نشانه اول

6 ماه اول: هیچ لبخند یا دیگر عبارات گرم و شادی در چهره کودک مشاهده نمی شود.

معمولا زمانی که به نوزاد لبخند بزنید، در پاسخ لبخند می زنند، اما نوزادان مبتلا به تاخیر در رشد اغلب در پاسخ به لبخند دیگران واکنشی نشان نمی دهند. این یکی از مهم ترین علایم اوتیسم است؛ تشخیص سریع علایم اوتیسم به کودک کمک می کند بالاترین سطح عملکرد را به دست آورد.

نشانه دوم

تا 9 ماهگی: نوزاد در پاسخ به صداهای دیگران هیچ صدا، لبخند یا تغییر حالت دیگری در چهره نشان نمی دهد.

نوزاد سعی نمی کند صداها و حرکات تولید شده توسط دیگران را، مانند لبخند زدن و خندیدن در زمان بقراری تعاملات اجتماعی ساده، تقلید کند.

نشانه سوم

تا 12 ماهگی: عدم پاسخ گویی به نام

نوزاد به طور کل از 6 ماهگی تا 12 ماهگی با افزایش تداوم فعالیت ها با شنیدن نام خود باید واکنش نشان دهد. عدم پاسخگویی به نام خود یکی از نشانه های تاخیر در رشد است.

نشانه چهارم از علایم اوتیسم

تا 14 ماهگی: بدون تولید صدا یا صحبت کودکانه

کودکان قبل از شروع به صحبت کردن صداهایی تولید می کنند، از جمله ترکیب صامت ها و مصوت هایی مانند با، دا و گی. نوزاد 14 ماهه در زمان تولید این صداها به بقیه نگاه می کند و به نوبت همراه با اطرافیان صدا تولید می کند، مانند یک مکالمه. کودک مبتلا به اوتیسم این کار را انجام نمی دهد.

نشانه پنجم

تا 16 ماهگی: هیچ حرکت عقب و جلویی، از قبیل اشاره کردن، نشان دادن یا تکان دادن دست در کودک مشاهده نمی شود.

در این سن کودک با اشاره کردن چیزهایی را از دیگران می خواهد یا برای جلب توجه دیگران اشاره می کند. علاوه بر این کودک 16 ماهه قادر است سر خود را نیز تکان دهد.

نشانه ششم

تا 18 ماهگی: هیچ لغتی بیان نمی شود.

بسیاری از محققان معتقدند که برای درک بهتر و درمان این گروه از بیماران غیرکلامی مبتلا به اوتیسم، زمینه باید فراتر از تمرکز بر تولید گفتار باشد. برخی پژوهش ها نشان می دهند که مسائل نامرتبط مانند مهارت های حرکتی و توجه مشترک مهم ترین عوامل بروز این مشکل باشند.

نشانه هفتم

تا 24 ماهگی: هیچ عبارت دو کلمای معناداری بیان نمی شود.

بیان این لغات شامل تقلید یا تکرار نیست. در این شرایط کودک در زمان برقراری ارتباط یا بازی کردن با دیگران به آنها نگاه نمی کند. فعالیت هایی مانند دست زدن، کوبیدن روی طبل یا صحبت های دیگران را تقلید نمی کند. زمانی که فردی با انگشت به چیزی اشاره می کند، به مسیر اشاره توجه نمی کند. به عنوان مثال کودک 12 ماهه معمولی با اشاره مادر به اسباب بازی روی قفسه آن را دنبال می کند.

نشانه هشتم از علایم اوتیسم

در هر سنی: عدم صحبت کردن یا مهارت های اجتماعی

این مشکل در تمام کودکان مبتلا به اوتیسم بروز نمی کند، اما تقریبا 20 تا 50 درصد والدین این کودکان گزارش کرده اند که کودکشان در سال دوم برخی مهارت های خود را از دست داده، معمولا از 18 ماهگی تا 24 ماهگی این مسئله گزارش می شود.

کودک مبتلا به اوتیسم که توانست با سگ ارتباط برقرار کند.

کاینو پسر 5 ساله ی مبتلا به به اوتیسم است که پس از دو سال انتظار سگ مامور برای کاینو معرفی شد. مادر کاینو عکسی از کودک خود به اشتراک گذاشت که سر خود را روی بدن این سگ گذاشته است. او در زیر عکس نوشت: من هرگز چنین لحظه ای را تجربه نکردم.

اوتیسم باعث می شود کودکانی مانند کاینو زمانی که توسط دیگران لمس می شوند یا در آغوش گرفته می شوند، احساس ناراحتی یا درد کنند. این تصویر چهره مادری را نشان می دهد که نمی تواند کودک خود را در آغوش بگیرد، ببوسد، در لباس پوشیدن به وی کمک کند و … ، چرا که کودک به دلیل اختلال اوتیسم نمی تواند لمس شدن یا در آغوش گرفته شدن را تحمل کند. این تصویر کودک به خواست خود با سگ رتباط برقرار کرده است.

منبع 1

منبع 2

دکتر راضیه رضوانی

آسیب شناس گفتار، زبان و بلع؛ دکتری تخصصی علوم اعصاب