مزایای گفتار درمانی در اوتیسم

اوتیسم یک ناتوانی پیشرونده است که معمولا قبل از 3 سالگی خود را نشان می دهد. بیماری اوتیسم دارای ویژگی های گسترده است، از جمله:

• فعالیت های تکراری
• مقاومت شدید به تغییرات زندگی روزمره
• پاسخ های غیرمعمول به مواردی مانند لمس شدن
• ناتوانی در برقراری ارتباط با محیط

افراد مبتلا به اوتیسم هم در ارتباط کلامی و هم در ارتباطات غیرکلامی دچار مشکل هستند. به علاوه برای این افراد برقراری تعاملات اجتماعی نیز دشوار است. به این دلایل گفتاردرمانی بخش مهمی از درمانی بیماری اوتیسم می باشد. گفتار درمانی بخش گسترده ای از مشکلات ارتباطی را در افراد تحت تاثیر قرار می دهد.

مشکلات گفتاری و ارتباطی مربوط به اوتیسم چه هستند؟

اوتیسم می تواند بر روی گفتار، پیشرفت زبان و روابط اجتماعی تاثیر بگذارد.

مشکل در گفتار: یک شخص مبتلا به اوتیسم ممکن است:

• اصلا صحبت نکند.
• گریه کند، جیغ بکشد یا صداهای خشن تولید کند.
• همهمه یا صدایی با ریتم و موسیقی تولید کند.
• طوطی وار صحبت کند و کلمات دیگران را تکرار می کند.
• از جملات و عبارات صحیح استفاده می کند، اما با لحن و حالت بی صدا

از هر سه نفر مبتلا به اوتیسم یک نفر در تولید صداهای موثر برای برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل است. زبان این افراد به راحتی قابل فهم نیست.

مشکلات ارتباطی: یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است یک یا چند مشکل ارتباطی داشته باشد:

• مشکل در مهارت های محاوره ای که شامل تماس چشم و برخی حرکات در زمان صحبت کردن می باشد.
• مشکل در فهمیدن معنای لغات خارج از زمینه ی یادگرفته شده.
• به خاطر سپردن همه شنیده ها بدون دانستن مفهوم آنها.
• تکرار کلمات دیگران به عنوان راه اصلی برای برقراری ارتباط
• درک پایین از کلمات و علائم
• نداشتن زبان خلاق

به خاطر وجود این مشکلات، یک کودک مبتلا به اوتیسم برای چگونگی صحبت کردن بیشتر باید بیشتر مورد آزمایش قرار گیرد. به علاوه باید یادبگیرد چگونه از زبان  برای برقراری ارتباط استفاده کند. این مسئله شامل ادامه دادن به یک مکالمه می باشد. به علاوه راه کارهایی برای برقراری ارتباطات کلامی و غیرکلامی با دیگر افراد نیز ارائه می دهد – مانند حالات چهره، تن صدا و حرکات بدن در زمان صحبت کردن.

گفتار درمانی چه نقشی در درمان اوتیسم دارد؟

آسیب شناسان گفتار و زبان، درمانگرهایی هستند که در مشکلات رفتاری زبان و اختلالات گفتاری تخصص دارند. آنها بخش اصلی تیم درمانگر اوتیسم می باشند. این آسیب شناسان با غربالگری اولیه و شناسایی افراد در معرض خطر اوتیسم، معمولا راه هایی برای کمک به این افراد پیدا کرده و یا آنها را به دیگر متخصصان معرفی می کنند.

زمانیکه اوتیسم شناسایی شود، پزشک گفتاردرمانی، بهترین روش ها را برای بهبود روابط فرد و ارتقا کیفیت زندگی اجتماعی وی ارزیابی می کند. در زمان درمان متخصص گفتار و زبان به طور مستقیم با خانواده ی فرد، مدرسه و دیگر متخصصان نیز کار می کند. اگر شخص مبتلا به اوتیسم دارای مشکل غیرکلامی باشد یا درگفتار خود دچار مشکل باشد، گفتار درمان جایگزین گفتار را برای وی معرفی خواهد کرد.

تکنیک های گفتاردرمانی عبارتند از:

• سخنگوهای الکترونیکی
• امضا کردن یا تایپ کردن
• استفاده از تصاویری به همراه به همراه لغت و تحت عنوان سیستم های ارتباطی شناخته شده اند که در آین سیستم برای آموزش برقراری ارتباط به کودکان، از تصاویر به جای لغت استفاده می شود.
• استفاده از صداهایی که شخص به آنها بیش از حد یا کمتر از حد حساسیت نشان می دهد و برای گسترش و فشرده سازی اصوات استفاده می شود.
• بهبود شیوه ی بیان از طریق ماساژدادن لب ها یا عضلات صورت.

برخی از این تکنیک ها با تحقیقات انجام شده تایید شده اند. در مورد این تکنیک ها، با آسیب شناس گفتار و زبان و پزشک متخصص فرزندتان صحبت کنید.

مزایای گفتار درمانی برای اوتیسم چیست؟

گفتار درمانی می تواند باعث بهبود روابط فرد می شود. این درمان توانایی افراد مبتلا به اوتیسم را در برقراری ارتباط ارتقا می دهد. اهداف گفتار درمانی در رابطه با کمک به بیماران مبتلا به اوتیسم عبارتند از:

• بیان کلمات به خوبی
• برقراری ارتباط هم به طور کلامی و هم غیر کلامی
• درک ارتباط کلامی و غیرکلامی، و درک مقاصد دیگران
• شروع ارتباط بدون دخالت دیگران
• درک زمان و مکان مناسب برای برقراری ارتباط و بیان عبارات، برای مثال بیان صبح بخیر در زمان مناسب.
• توسعه ی مهارت های محاوره
• تبادل نظر
• برقراری ارتباط برای توسعه ی روابط
• لذت بردن از بازی و تعامل با هم سن و سال ها
• یادگیری خود تنظیمی

بهترین زمان برای شروع گفتار درمانی برای فرد مبتلا به اوتیسم چه زمانی است؟

هر چه زودتر، بهتر. اوتیسم معمولا قبل از 3 سالگی خود را نشان می دهد و تاخیر در زبان قبل از 18 ماهگی شناخته می شود. در برخی موارد، اوتیسم حتی در 10 یا 12 ماهگی نیز تشخیص داده می شود. بهتر است هر چه زودتر گفتار درمانی شروع شود، چرا که می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد. درمان فردی و فشرده ی این مشکل، به کم شدن انزوا کمک می کند که منجر به برقراری روابط اجتماعی می شود.

با شناسایی و مداخله ی زود هنگام، در مهارت های ارتباطی 2 نفر از 3 نفر پیش دبستانی مبتلا به اوتیسم بهبود زیادی مشاهده شده است. تحقیقات نشان داده که کسانی که بیشترین بهبود را در این مشکل داشته اند، افرادی بوده اند که بیشترین جلسه های گفتار درمانی را داشته اند.

نگارنده: سمیه محمدی

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغزو اعصاب و روان آلومینا