لطفا برای رهایی از افکار منفی آنها را قورت ندهید!

در متن زیر توضیحاتی توسط خانم دکتر ندا فرزانه روانپزشک در مورد نقش افکار مخرب در شکل گیری پرخوری های مخرب برای خوانندگان محترم سایت توضیح داده شده است.

توضیح کلی

–پرخوری هیجانی که در اصطلاح عامه از آن به عنوان پرخوری عصبی یاد می‌شود به صورت پرخوری برای رهایی ناگهانی از احساس منفی هیجانی و یا گریزی ناخودآگاه از محرک ناخوشایند روانشناختی می‌تواند باشد.

-این مورد در افرادی که زمینه ژنتیکی، اجتماعی و یا روانشناسی مستعد کننده دارند، نمود بارزتری دارد. از عوارض این اختلال می‌توان به افزایش ریسک بیماری‌ها و اختلالات جسمی مثل دیابت، افزایش چربی خون، افزایش ریسک سکته قلبی( در صورت همراهی با سایر موارد مستعد کننده)، کبد چرب و اختلالات اکترولیتی (در مواردی که به خصوص با رفتارهای جبرانی مثل استفراغ آگاهانه، رژیم غذایی سخت و یا استفاده ملین برای جبران پرخوری باشد) اشاره کرد. از عوارض روانشناختی این اختلال می‌توان به کاهش اعتماد به نفس به علت چاقی بیمارگونه، ایجاد تصور منفی از بدن، افکار مداوم در مورد بی‌کفایتی، احساس افسردگی، کناره گیری از اجتماع و عدم حضور در مهمانی و جشن‌ها یاد کرد.

تشخیص

– از نکات قابل توجه در مورد فردی که برای پرخوری هیجانی اقدام به درمان می‌کند، بررسی و کنکاش فردی در این موارد است:

– آیا پرخوری‌های او به علت گرسنگی است؟

– آیا با خوردن غذا یا خوراکی اضطراب نگرانی‌اش کاهی می‌یابد؟

– آیا با کمتر غذا خوردن احساس بدی دارد؟

– آیا خوردن بدون احساس گرسنگی تبدیل به عادت شده است ؟

– چرا با وجود اینکه رژیم‌های سفت و سخت متعددی را احتمالا امتحان کرده‌اند، بعد کمی مجددا چاق می‌شوند؟

-در ادامه باید این مطلب را در توضیح علل بیولوژیک این بیماری بیان کرد که نواحی مغزی در تنظیم میل گرسنگی و غذا خوردن از طریق دخیل بودن در تنظیم هیجانات و نیز کنترل بر روی میل گرسنگی دخیل هستند. به این صورت که قشر مغز، در تنظیم تکانه‌های پرخوری و ولع به خوردن نقش به سزایی دارد. یکی از موارد دخیل در اختلال پرخوری عصبی عدم تعادل نواحی مغزی دخیل می‌باشد که میتواند منجر به پرخوری تکانشی و یا پرخوری بدون حضور ذهن به صورت عدم آگاهی بر روی رفتار خوردن شود.

-مورد موثر دیگری که در روند درمانی این اختلال باید در فرد مبتلا بررسی شود، افکار مخربی است که در این افراد وجود دارد. در زیر به تعدادی از این افکار ناکارآمد و مخرب اشاره می‌کنم:

– با دیدن غذایورد علاقه‌ام وسوسه می‌شوم که آن را بخورم.

– وقتی عصبی می‌شوم، غذا خوردن من را آرام می‌کند.

– مقابله با وسوسه خوردن برای من خیلی سخت است.

– من مدام در مورد غذاهایی که در طول روز دوست دارم بخورم اما موجب چاقی‌ام می‌شوند، فکر می‌کنم.

– وقتی که ناراحت و نگران می‌شوم، هر خوراکی که دم دستم باشد را می‌خورم. 

– دائما در حال فکر کردن به غذا هستم.

– غذا خوردن حال من را موقتا خوشحال می‌کند اما بعدش پشیمان میشم.

– بعضی از موارد بدون هیچ دلیلی دوست دارم که در آن لحظه غذا بخورم.

– اگر یک دوره طولانی شیرینی یا غذاهای مورد علاقه‌ام را نخورم، حالم خوب نیست.

– از اینکه در موارد حرص به غذا خوردن داشتن، هر چی که دم دستم باشد را می‌خورم، از خودم متنفر می‌شوم.

–موارد زیر توصیه های مفیدی هستند که برای اصلاح این افکار مخرب موثر هستند:

– راه کاهش وزن در غذا نخوردن و رژیم غذایی سفت و سخت نیست.

– بازنگری در باورهای نادرست و افکار ناامید کننده ناکارآمد برای درمان امری مهم است.

– حرص و ولع برای غذا خوردن، از عوامل دخیل در پرخوری هیجانی است.

– گاهی موارد خوردن برای تنظیم هیجانات به صورت از بین بردن آنی هیجان منفی بروز می‌کند.

– احساس گناه بعد از خوردن می‌تواند در شکل‌گیری سیکل معیوب پرخوری هیجانیی دخیل باشد.

– تغییر باور‌ها و رسیدن به وزن متناسب با قد ثابت، زمان بر است مورد مهم در این مسئله این است که در صورت عدم توجه به این مورد، احساس ناامیدی و یاس تشدید می‌شود که روند درمان را پیچیده‌تر می‌کند.

درمان

– موارد مهمی که در لیست بازنگری و برای تقویت انگیزه فرد مبتلا کمک کننده است، یادآوری این موارد به خود می‌باشد:

– انگیزه‌های خود را در مورد کنترل روند پرخوری هیجانی بازنگری کنید.

– به پیامد‌های مثبت ناشی از درمان فکر کنید.

– توجه به این نکته که در خانمها می‌تواند این روند در حول و حوش دوران قاعدگی تشدید شود.

– به مواردی که موجب تشدید پرخوری هیجانی می‌شود، توجه کنید (خستگی، استرس …).

– برای مدیریت هیجانی به روانپزشک مراجعه کنید تا با کمک درمان‌های دارویی و یا غیر دارویی در روند درمان قرار بگیرید.

– سعی کنید تا فعالیت‌های لذت بخش دیگر را جایگزین خوردن کنید .

– از ورزش کردن زیر نظر مربی برای کنترل اشتها و وزن کمک بگیرید.

– خود را با فرد دیگری مقایسه نکنید چون متابولیسم بدنی، شرایط جسمی و روانشناختی هر فردی مختص به خود اوست.

— در نهایت، توصیه من به اطرافیان فرد این است که در مواردی که فرد دچار عوارض روانشناختی ثانویه به این اختلال می‌شود مثل کاهش اعتماد به

نفس، افسردگی، اضطراب و.. او را درک کرده و به صورت همدلانه به صحبتهای او گوش دهید و مهمتر اینکه: او را برا اساس وزن و ابعاد بدنی

قضاوت نکنید.