عشق برای ایجاد یک رابطه ی پایدار کافی است؟

فایل صوتی این مقاله به همراه توضیحات تکمیلی:

تکیه بر احساسات ممکن است روابط بی ثبات ایجاد کند

یکی از بزرگترین مشکلاتی که تکیه بر احساس “عاشق بودن” برای سلامت یا بقای یک رابطه دارد این است که این احساس ممکن است تغییر کند. برای بسیاری از افراد، عاشق شدن بسیار آسان است، و ممکن است به همان اندازه خارج شدن از این عشق نیز_زمانی که فرد جذاب تری می آید_ آسان باشد. ماهیت غیر قابل اعتماد احساسات دلیلی است که باعث می شود در تاریخ بشر، عشق یک توجیه ضعیف برای ازدواج در نظر گرفته شود. حتی درصورتی که افراد عمیقا مراقب شریک عاطفی خود باشند، به این معنی نیست که آن ها همیشه در حال تجربه ی احساسات مثبت خواهند بود؛ آن ها اغلب احساسات آزارنده، از قبیل شک، ناراحتی، آسیب، و خشم را نیز خواهند داشت. هنگامی که احساسات آزارنده غالب می شوند، می توانند احساسی مانند “شکست خوردن در عشق” را به وجود آورند. با اینکه شاید احساسات عاشقانه دوباره تکرار شوند، اما ممکن است شخصی این اتفاق را به این معنی در نظر بگیرد که دیگر نباید با طرف مقابل خود در ارتباط باشد. ما نمی گوییم که افراد باید در روابط ناخوشایند بمانند، بلکه منظورمان این است که، در روابط عاشقانه تمرکز باید بر روی چیزی غیر از احساسات مثبت قرار گیرد.

مشکل عشق نیست، اما عشق “پر کردن یک جای خالی است”

اجازه دهید روشن کنیم که ما هیچ مشکلی در عشق نمی بینیم، و ضد عشق یا ضد علاقه نیستیم. ما این ایده را ارائه می دهیم که امیدواریم افراد به جای رضایت به زندگی بدون عشق رضایت دهند، رضایت مندی، و اشتیاق شان از طریق رفتار ارزش مدار افزایش دهند. در حالی که بسیاری قبول دارند که می توانند در عاشق شدن احساس بسیار خوبی داشته باشند، خوب است این را نیز بدانیم که جستجوی بی پایان برای لذت و “احساس خوب”، به خصوص در روابط صمیمی می تواند در نهایت منجر به ناخشنودی شود. افراد وقتی به روابط عاطفی خود چه با خانواده و چه با دوستان اشاره می کنند اغلب از “نیازها” صحبت می کنند_ و دنبال کردن یک “نیاز” به عنوان انگیزه ی اصلی برای اقدام ممکن است در نتیجه باعث ناخشنودی شود. حتی تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد دنبال کردن شادی به عنوان یک هدف منجر به افزایش احساس تنهایی می گردد.

تکرار می کنم که عشق به عنوان یک احساس مشکل ساز است

وقتی تعریف روشنی از “عشق” وجود ندارد، به نظر می رسد، در برخی سطوح، به معنی لذت بردن از احساس ایجاد شده به وسیله ی بودن با شخص دیگری است. وقتی عشق صرفا به عنوان یک حالت احساسی غیرمرتبط با اقداماتی که براساس ارزش های شخصی یا مشترک هستند تجربه شده باشد، روابط ممکن است شکننده تر شوند. چرا که احساسات در طول زمان تغییر می کنند، زمانی که “عاشق شدن” به سادگی اتفاق افتد، “خارج شدن از عشق” نیز می تواند نسبتا ساده باشد. از سوی دیگر، در صورتی که زوجین در راه عشق، براساس ارزش هایی که در مورد رابطه یا ارزش هایی که به صورت مشترک با شریک زندگی شان دارند عمل کنند، ممکن است مذاکره کردن در زمان های دشوار و در نا امیدی ها برایشان آسان تر شود.

تقویت کننده های روابط

احساس عشق، اشتیاق، و هیجان به شخصی به این خاطر که آن فرد دلایلی را برای احساسات خوب در شما ایجاد می کند یک تقویت کننده ی قوی است که معمولا در روابط صمیمی به عنوان مهم ترین مورد دیده می شود. خارج شدن از عشق اغلب زمانی اتفاق می افتد که احساس عشق متقابلا توسط شریک عاطفی تقویت نشده باشد. در چنین مواقعی، ممکن است منطقی به نظر برسد که یا به دنبال درمان باشید_معمولا برای تغییر جنبه هایی از شریک زندگی خود_ یا رابطه را ترک کنید. اما، علاوه بر عمل متقابل تقویت کننده های مهم دیگری نیز برای روابط وجود دارند. برای مثال، تقویت رفتار می تواند از طریق روش هایی که مطابق با ارزش های طرف مقابل هستند باشد. بر اساس ACT، افراد سلسله مراتبی از ارزش ها دارند. ارزش صمیمیت با شخصی دیگر، ممکن است برای کسی در بالای سلسله مراتب ارزش ها قرار داشته باشد(در اولویت باشد). این ارزش ممکن است صمیمیت جسمی، ارتباطات راحت و صادقانه، پیگیری فعالیت های مشترک، و بسیاری از امکانات دیگر در تعاملات روزانه را شامل شود. تعامل داشتن در روابط بر اساس ارزش ها، به جای جستجوی مستقیم شادی و احساسات خوب، ممکن است احتمال اینکه افراد در نهایت در روابط خود شادی را به دست آورند افزایش دهد.

محقق و مترجم: ندا مهفر_ کارشناس ارشد روانشناسی بالینی