آموزش تکنیک های کنترل خشم

سلام من 21 ساله اهلتهران هستم ودرحال حاضردانشجومیباشم.دو خواهر دارم که یکیشون متاهله و دوبرادر دارم که یکیشون تازگی ها ازدواج کرده .پدر و مادرم سنشون بالاست اما هنوزم فعالیتشون دارن و طوری نیستن که بگم از کار افتاده و خونه نشینن.خودم بچه اخر خونوااده هستم .روزی نیست که از عصبانیت رنج نبرم .از فکر کردن به مشکلات و شکست ها و خاطرات ساده گذشته گرفته تا کوچک ترین مسٌله در زندگی خانوادگی و روزمره .در خانواده ما عصبانیت یک امر عادیه از صبح خروس خان که همه مردم خواب هستند سر و صدای ما شروع میشه .گاهی وقت ها از فکر این که به چیز هایی که دوست داشتم بهشون برسم و نرسیدم مثل اهداف درسی و ورزشی و اجتماعی واقعا ناراحت میشم و تاسف میخورم . فکر میکنم که عمرم داره زود میگزره و هیچ اتفاقی تو زندگیم نیفتاده و هیچ و پوچم .تو رانندگی واقعا نمیتونم خودمو کنترل کنم و به کوچک تریین بوق و اعتراض واکنش شدیدی نشون میدم .همین الان که این پیام مینویسم با پدر ویکی ااز برادرام هیچ حرفی نمیزنم چون به خاطر هیچ چی دست روی پدرم بلند کردم و برادربزرگ ترمو زدم و مدتی شهرستان خونه فامیل بودم تا این که گفتن برگردم .زندگی کسل کننده ای دارم و خیلی منزوی هستم …روز هایی که دانشگاه دارم شهرستان میرم و میام خونه و بقیه روز ها بیشتر زمان تو اتاق و خونه هستم و با کامپیوترم کار میکنم .مدتی قبل با برادرم که قهرم دکتر متخصص میرفتیم و قرص مصرف میکردیم که واقعا مشکل عصبانیت و اعتماد به نفسم خیلی بهتر شد اما به دلایلی از جمله نگرانی خانواده از عوارض جانبی و … مصرفم قطع کردم و روز به روز منزوی شدم .دباره پبعد از مدتی یش دکتر رفتم اما قرص دیگه ای دادو اثر خاصی احساس نکردم و مصرفمو قطع کردم .بعضی وقت ها سریع عصبانی میشم و واقعا فکرم کار نمیکنه و بعد از یک یا دوساعت که به قبل فکر میکنم واقعا از طرز صحبتم با بقیه به خصوص مادر و خانوادم ناراحت میشم .بیشتر وقت هاناراحتم و تنها کسی ندارم که باهاش صحبت کنم .ادم اجتماعی نیستم و تو جمع خیلی خجالتی و کم حرف هستم و نمیتونم با هم سن و سال هام ارتباط برقرار کنم و ئاقعا مثل احمق ها رفتار میکنم تو کلاس درس و دانشگاه طوری که انگشت نمای بقیه هستم .ازنطر درسی متوسط هستم .تو ارتباط برقرار کردن با جنس مخالف اونقدر مشکل دارم که نمیدونم از کجاش بگم …واقعا حتی نمیتونم یه صحبت خیلی کوتاه بکنم یا صمیمی و دوستانه صحبت کنم . از همه دخترایی که بیرون میبینم بدم میاد و فکر میکنم میخان ارم سواستفاده کنن یا استفاده کنن .وقتی با برادرم یرون مثلا فروشگاه یا خرید یا تفریح میرم واقا احساس راحتی میکنم نسبت به وقتی که تنها میرم .تنها بیرون میرم ولی خیلی کم .با خانواده زن داداشم مشکل دارم چون اهل شهرستانن نمیتونم بهشون اعتماد کنم البته به خاطر رفتارشون هم هست .فکر میکنم به خاطر مال و اموال با ما وسلت کردن شاید مشکل از هیچ کس نیست و من مشکل دارم ولی نمیتونم به خودم بقبولونم .بیرون از خونه موشه بی ازار و ساکت و بله قربان گو هستم که توانایی دفاع از خودم ندارم ولی تو خونه شیر گردن گلفتم .صدای ارومی دارم مثلا اکثرا وقتی کسی از دور ازم سوالی میپرسه و جواب میدم نمیشنوه و من چند باره جواب میدم .مشکلات زیادی دارم که نوشتنشون وقت زیادی میطلبه و خارج از توانه .واقعا نمیدونم چه کنم .نمیدونم تفاوت دکترها تو علوم روانشناسی چیه مثلا پیش روانشناس برم یا مشاور ویا روانپزشک .لطفا کمکم کنید مممنونم.