رویکرد رفتار شناختی (CBT  ) نسبت به درد های مزمن

مراقبت های پزشکی

در این حالت، بیماران نسبت به هر گونه روش درمانی مقاومت نشان می دهند ، زیرا با استفاده از یک سری رویکرد های علمی وتئوری های خاص نمی توان  جنبه های مختلف مجموعه ای از مشکلات جسمی و روحی را مورد توجه و بررسی قرار داد.

بیشتر بیمارانی که برای درمان درد های خود به روان پزشک مراجعه می کنند در نهایت به پزشک دیگری معرفی می شوند و همگی بدین نتیجه مشابه می رسند که  این دردها ساخته و پرداخته ذهن او نیست ، بلکه از شرایط جسمانی مناسبی برخودار نبوده و بیمار باید مورد معاینات پزشکی دقیق قرار بگیرد.

با این وجود، زمانی که به جراح ارتوپد مراجعه می کند، بدلیل عدم شناسایی هرگونه آسیب بدنی و ضایعه جدی اینگونه برداشت می شود که فرد به طور قطع دچار اختلالات روحی و فکری شده و مجدد به شرکت در جلسات مشاوره و روان درمانی توصیه می شود.

با وجود چنین شرایطی، فرد احساس یاس و استیصال می کند. همان طور که از ظاهر پیداست این نوع دردهای مزمن و دیرپای مشکلات فراوانی را برای طرفین (پزشک  متخصص و بیمار متحمل درد)ایجاد می کنند.

رویکرد های رفتاری-  شناختی شناخته شده امروزی و مورد استفاده در درمان درد های مزمن از تعدادی از الگوهای مرتبط و هر کدام با قدرت اثر بخشی منحصر به فرد بوجود آمده اند.

در واقع این روش ها منطقی ترین روش های درمانی ممکن برای بیماران مبتلا به درد های مزمن عضلانی ست که در آنها درد همراه با از کار افتادگی و استرس های روانی ست.

در اصل، هدف از طرح رویکرد های رفتاری – شناختی بهبود شرایط بیمار در کنترل، سازگاری و مقابله با درد است، تا ارائه راه حل های زیست شناختی در درمان آسیب های احتمالی. این رویکرد رابطه بسیار تنگاتنگی با موضوع درمان مشکلات جسمی و روحی بیمار و نیز مهار درد توسط شخص متحمل درد، را دارد. بسیاری از بیماران اظهار دارند که درد بر تمام جنبه های زندگی آنها احاطه دارد و نمی دانند که چگونه می توان بدون هیچ مراقبت پزشکی  از عهده درمان آن برآمد.

با این وجود، با آموزش مناسب و بهره گیری از تکنیک های مختلف و همچنین شناخت درمانی می توان به بیمار در شناسایی و شناخت الگوهای فکری منفی، توسعه چالش های موثر ، انجام حرکات ورزشی به منظور افزایش عملکرد و فعالیت بدن، برنامه ریزی دقیق وظایف و فعالیت های روزانه و استفاده عاقلانه از  تمرینات تمدد اعصاب ،کمک کرد. بسیاری از بیماران بر این باورند که این روش های درمانی به آنها کمک می کند تا بار دیگر کنترل زندگی خود را بدست بگیرند و احساس بهتری داشته باشند.

روش های ترکیبی

رویکرد رفتار شناختی در محیط های متعددی و تحت شرایط خاصی اجرا می شود. در حالی که عناصر شناختی روش کار معمولا به حوزه روان شناسی اطلاق می شوند، دیگر سرپرستان و مجریان برنامه نیز به موزارات اصول و قواعد کلی آن عمل می کنند برای مثال، فیزیوتراپ ها، پرستاران و روان درمانان متخصص در هر زمینه پزشکی و  به خصوص پزشکان موظف اند مهارت ها و شناخت روان شناسانه خود را تقویت کنند تا بتوانند در پروسه درمان مفید واقع شوند.

برای مثال،  به کمک برنامه و فعالیت ورزشی که توسط فیزیوتراپیست توصیه می شود و با بهره گیری از اصول و قواعد شناخت درمانی، روان درمان به بیمار کمک می کند تا نسبت به روش درمان باور و اطمینان حاصل کند. در بسیاری از مواقع، ترس بیمار از عدم انجام فعالیت ورزشی، ترس از آسیب دیدن است.

پس از آن فیزیوتراپیست با ارائه اطلاعاتی دقیق در رابطه با ساختمان ستون فقرات و کارایی آن و با بهره گیری از اصل پاداش و پسخورد به اصلاح افکار منفی در رابطه با روش درمانی اقدام می کند.

چنین رویکردی موجب پیشرفت بیمار از نظر روحی و جسمی شده و به او این توانایی را می دهد که با اختیار و از روی میل و رغبت مورد درمان قرار بگیرد.

جای تعجبی ندارد که نتایج درمان از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است و بسته به قابلیت استفاده و ارتباط موضوعی، برخی از آنها  چنین یافته ها و رویکرد هایی را بسیار تاثیر گذار می دانند، در حالی که باقی افراد در تلاش برای ایجاد تغییرات کوچک هستند.

مطالعات نشان می دهد اگرچه تاثیر و کارایی روش های درمانی و رویکرد های شناختی با گذشت زمان کمرنگ می شود، اما بسیاری از بیماران هرگز دیگر به آن سطح از افسردگی و ناتوانی نمی رسند.

اجرای صحیح و موثر رویکرد های رفتار شناختی به گونه ای که در قالب بالا توضیح داده شد، به مهارت، کار گروهی و منابع گسترده نیاز دارد. به همین دلیل احتمال بروز خطا در حین کار بسیار زیاد است. محدودیت در آموزش، در دسترس نبودن روان درمان و نیز کمبود منابع همگی موانعی بر سر راه درمان هستند.

افسوس که نوشتن نسخه یا تمدید تزریق دارو بسیار آسان تر از مشغول کردن فرد در یک  سری برنامه های جامع CBT است.

رویکرد های رفتار شناختی ارتباط بسیار تنگاتنگی با دیگر حوزه های کنترل و مهار درد دارد و همین طور دیگر اثرات جانبی دارو  بویژه در مواقعی که رفتار اشخاص  بیشتر تحت تاثیر باورها و افکار  نادرست قرار می گیرد تا پیامدهای بیماری.

بسیاری از مطالعات بر کارایی مثبت این روش های درمانی گواهی می دهند، اما سوالات بسیاری در ارتباط با مراحل انجام کار و بهترین و موثرترین حالات اجرای پروسه درمان مطرح است.

همچنان تحقیقات در این زمینه از درمان ادامه دارد. در هر صورت تنها راه حل باقی مانده، بهره گیری و استفاده از رویکردهای رفتار شناختی همراه با قابلیت اثر بخشی بالا و ابزار عملی است.

منبع سایت:

www.wellcome.ac.uk