دارو درمانی ؟؟؟

دارودرمانی ؟؟؟

آرامبخش های خفیف ،درحال حاضرهشتاد درصد داروهایی راکه برای درمان اضطراب تجویز میشوند را به خود اختصاص داده‌اند .

با این حال تنها بیست درصد این نسخه ها را روانپزشکان می نویسند .متاسفانه بخش اعظم آنها از ناحیه انترن ها ، پزشکان عمومی ،پزشکان متخصص زنان و زایمان تجویز میشوند .

این امار مبین این حقیقت است که
اغلب بیمارانی که از اضطراب و حملات وحشت و پانیک رنج میبرند نمی دانند که نشانه های بیماری آنها ناشی از استرس و اختلافات و مشکلات زندگی و سبک زندگی آنان  است که در زندگی روزانه خود با آن روبرو هستند.

در واقع بسیاری از آنها معتقدند که بیماری آنها با دارو بر طرف میشود و به عبارت دیگر منشأ ناراحتی خود را به اختلالات پزشکی ارتباط می‌دهند .

با آنکه اغلب پزشکان میدانند مسبب ناراحتی این بیماران اختلافات زناشویی یا مسایل خصوصی و یا هر نوع از مشکلات مالی یا ناسازگاری است به خاطرکمی وقت یا عدم برخورداری از مهارت های لازم برای مشاوره روانی ،اقدام به تجویز دارو میکنند.

در نتیجه بسیاری از مراجعین آنها بی دلیل به دارو وابستگی جسمی و روانی پیدا میکنند  .

با آنکه در بسیاری از مواقع هم پزشک و هم بیمار به لزوم روان‌درمانی معتقد هستند ،مراجعه به روانپزشک با احتیاط صورت میگیرد .

حتی مراجعه به روانپزشک به عنوان آخرین راه درمان باقی مانده مورد توجه قرار می‌گیرد .

در نتیجه مسایل و مشکلات شخص بیمار اغلب نادیده گرفته میشود .

گاهی ممکن است افراد برای فرار از مسایل و یا برای استتار احساسات خود به داروهای آرامبخش خود متکی میشوند  ودرمواقعی مصرف داروهای آرام بخش بر شدت این تمایل می افزایند .

ممکن است بیمار، به جای اینکه فکری به حال اختلافات زناشویی  یا سبک زندگی خود  و یا هر نوع مشکلی که تسریع کننده و عامل اصلی بحران است بکند ، به امید بهبود حال خود مصرف این داروها را افزایش دهد .و یا بصورت رندم استفاده نماید و سو مصرف داشته باشد .

در نتیجه نه تنها مشکل و علت بحران بیمار حل نشده بلکه وابستگی و عوارض شدید دارویی هم گریبانگیر بیمار خواهد شد.

 این دور تسلسل او را به مسیری نا مطلوبی پیش خواهد برد و مشکلات بیمار را دوچندان بیشتر خواهد کرد و توانایی حل مسأله را هم از وی خواهد گرفت و این شرایط زندگی بیمار را وخیم تر خواهد ساخت . 

درحالی که اگر همان اول مشکل به وجود آمده و تسریع کننده بیمار مد نظر قرار بگیرد و راه حلی برای وی اعمال گردد هم سبب رشد و هم باعث بهبودی حال بیمار خواهد شد و تغییرات این دوران را با نیرومندی و خلاقیت پشت سر خواهد گذاشت.

در نتیجه بیمار خواهد پذیرفت که عامل به وجود آورنده بحران را حل یا بپذیرد و راه حل مناسبی را انتخاب کند .

مهدی وزیریان 

روان شناس ارشد بالینی 

درمانگر افسردگی ،وسواس و اختلالات اضطرابی 

مولف مجموعه کتاب های آنسوی اندیشه