خشم در زندگی مشترک

شاید تاکنون زوج هایی را دیده باشید که علیرغم رابطه ناخوشایندی که با یکدیگر دارند، اما به زندگی مشترک ادامه می دهند. شاید این سوال را بپرسید که چرا این زوج ها از هم جدا نمی شوند؟

اینگونه زوج ها یک رابطه هماهنگ می خواهند، اما همیشه این طور رابطه حاصل نمی شود، به ویژه اگر خشم یکی از گزینه های رابطه بین دو نفر باشد.

زمانی که یک دوست، همکار یا یکی از اعضای خانواده از یک رابطه شکایت می کند، شما دو انتخاب دارید. می توانید صحبت او نشنیده بگیرید یا خیلی مودبانه به وی بگویید که این مسئله خارج از محدوده تعیین شده برای شما می باشد.

درست است، کمی نامهربانانه به نظر می رسد. اما به هرحال حد و مرزی لازم است. بنابراین چگونه می توان هم حمایت خود را نسبت به کسی نشان داد و هم حد و مرز ایجاد کرد؟ این امر با درک پویایی درست امکان پذیر می شود. در ادامه واقعیت هایی در مورد روابط عصبانی بین زوجین مطرح می شود:

1. مسائل همیشه آنگونه که به نظر می رسند، نیستند. به عنوان مثال شریک به ظاهر وابسته (یا تابع) ممکن است در حال حفظ قدرت باشد.
2. دو طرف ممکن است آرام و با حوصله باشند. این مسئله به معنای عصبانی نبودن آنها نیست، بلکه این افراد خشم خود را به شکلی متفاوت بیان می کنند.
3. شفاهی یا غیر شفاهی، خشم خود را بیان می کنند.
4. در زوجین کسی که بیشتر امور را انجام می دهد، نقش بازی کننده قدرت را دارد. هر زمان که یک توزیع نابرابر در انجام امور وجود دارد، فردی که چندان فعال نیست، وابسته و تابع می باشد. شخصی که امور خانه را انجام می دهد، مسائل مالی را کنترل می کند، به نظم کودکان رسیدگی می کند، رویدادهای خانواده را رسیدگی می کند، در مورد تعطیلات تصمیم گیری می کند و غیره، صاحب قدرت بین دو طرف می باشد. زمانی که یکی از طرفین از تمام امور اطلاع داشته باشد، دیگری به تنهایی نمی تواند ادامه دهد.
5. افراد وابسته بیشتر عصبانی هستند.
6. دو نفر در یک زندگی به نوعی توافق یا الگو در بین یکدیگر می رسند. زمانی که هدف این الگوها یا توافق های ناگفته فعال کردن یا پنهان کردن عادت های ناسالم باشد، مانند خیانت، ولخرجی یا سوء مصرف مواد، الگوها و توافق مورد نظر نیز ارزشی ندارد.
7. زمانی که درگیری مداوم وجود دارد، زمینه توافق نیز وجود دارد. بزرگسالان تمایل دخالت در این روابط را دارند. زمانی که روابط ناسالم هستند، دستاوردهای پنهان برای هر دو طرف وجود دارد. مهم ترین دلایل ماندن با یکدیگر عبارتند از: بچه ها، مسئله مالی، شرم از جدایی، زمان صرف شده و مذهب، اما بزرگترین عامل که مهم ترین نیز می باشد این است که یکی از طرفین اعتقاد دارد که شایسته این است که مورد بدرفتاری قرار گیرد. زمانی که این تفکر درونی شود که شخص لایق عاطفه نیست، زمینه تغییر ایجاد می شود. در نهایت همه به یک نفس سالم برای گفتن نه نیاز دارند. به مرور زمان فرد تشخیص خواهد داد که وضعیت اجتماعی، وضعیت مالی یا فشارهای خارجی نارضایتی فرد را توجیه می کنند.
8. توافق های ناکارآمد به این معناست که هر دو طرف مرموز هستند. اگر حقیقت پنهان شود، واقعیت یک دروغ است و برای زنده نگه داشتن دروغ هر دو طرف مجبورند به طور مداوم دروغ بگویند.
9. دروغ گفتن باعث بروز احساس شرم و گناه می شود که این احساسات نیز منجر به خشم خواهند شد. این خشم و عصبانیت مربوط به خود شخص است که نمی تواند ارزش ها را حفظ کند یا مربوط به شریک زندگی می شود که نمی تواند عادت های ناسالم خود را تغییر دهد.
10. افرادی که از لحاظ عاطفی سالم هستند، یاد گرفته اند که تحمل کنند، بپذیرند و خشم خود را کنترل کنند. زمانی که خشم به تمام اشکال آن اذعان می شود (پنهان و آشکار) و ابزار مدیریت خشم وجود دارد، آماده فاصله گرفتن از چنین موقعیتی هستید.
11. تمایل به تنها بودن در زمان عصبانیت دلیل دیگر است. در این شرایط فرد از تنها ماندن با خشم خود ترسی ندارد.

منبع:

https://www.psychologytoday.com/blog/anxiety-zen/201405/11-reasons-unhappy-couples-dont-break

نگارنده: سمیه محمدی

• مریم عبداللهی
• روانشناس و نوروتراپیست

برای نوبت ویزیت در شعب تهران و کرج اینجا را کلیک کنید

گروه پزشکان جایروس