تفاوت بین یک روانشناس و یک روانپزشک

سوال: چه تفاوتی بین یک روانشناس و یک روانپزشک وجود دارد؟

پاسخ: این سوال در ابتدا این طور به نظر می رسد : ” او می خواهد سر شوخی را با من باز کند که این سوال را می پرسد!!!!”. اما اگر از جنبه دیگری نگاه کنیم، باید بپرسیم که این سوال را یک دانشجو و یا یک مراجع برای یافتن اطلاعات بیشتر پرسیده است.

مردم عادی معمولا واژه “روانشناس” و “روانپزشک” را اغلب به جای هم استفاده می کنند و تفاوتی بین آنها قائل نیستند- هر کسی که خدمات درمانی روانی ارائه می دهد، ولیکن حوزه کاری و محتوای کار این دو متخصص با هم متفاوت است.

در حالی که روانشناس و روانپزشک، هر دو روان درمانی و پژوهش انجام می دهند، تفاوت معنی داری بین دو حرفه وجود دارد.

تحصیلات، آموزش، و اعتبار نامه/گواهی نامه پزشکی

ساده ترین پاسخ در رابطه با تفاوت این دو زمینه تخصصی، تحصیلات مورد نیاز برای هر تخصص است. روانپزشک، فارغ التحصیل پزشکی است و روانشناس دارای پی اچ دی/دکترا روانشناسی است. با این حال، تفاوتهای دیگری نیز موجودند که باعث تمایز این دو حوزه از یکدیگر است.

روانشناس دارای دکترا (Ph.D) و یا دکترا روانشناسی (Psy.D) در روانشناسی بالینی و یا مشاوره است. طول مدت تحصل دکترا 5 تا 7 سال است و پس از آن 1 تا 2 سال دوره کارآموزی گذرانده می شود تا مدرک، پروانه کار و مجوز لازمه صادر شود.

عنوان “روانشناس“ تنها به فردی اطلاق می شود که تمام مراحل بالا را به پایان رسانده و مجوز کار دریافت کرده است. عناوین رسمی مانند “مشاور” یا “درمانگر” نیز استفاده می شوند، ولیکن توجه کنید که این عناوین را دیگر متخصصین مراقبت سلامت روان مانند مددکاران اجتماعی دارای مجوز نیز میتوانند استفاده کنند.

روانپزشک، پزشک آموزش دیده در ارزیابی، تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری های روانی است. در ابتدا باید پزشک عمومی شوند و سپس تخصص بگیرند که 4 سال طول می کشد. برخی دیگر، آموزش های اضافی برای حوزه خاص مانند روانپزشکی سالمندان، کودکان و روانپزشکی نوجوانان، اعتیاد، و … می گذرانند.

 تجویز دارو

تمایز دوم بین این دو تخصص، داشتن مجوز تجویز دارو توسط روانپزشک است. البته، در برخی کشورها به دلیل کمبود روانپزشک گاهی روانشناسان نیز می توانند دارو تجویز کنند.

کدام بهتر است؟

اگر دانشجویی رشته روان درمانی هستید، با توجه به علاقه خود می توانید یکی از این دو حوزه را انتخاب کنید.

آیا  علاقه مند به انجام روان درمانی، اداره آزمون های روانی، و انجام پژوهش هستید؟ اگر چنین است، روانشناسی بهترین انتخاب برای شما خواهد بود.

از سوی دیگر، اگر علاقمند به تجویز دارو به بیماران خود هستید، روانپزشکی انتخاب ایده آلی است.

چنانچه نمی خواهید 5 تا 8 سال را صرف تحصیلات تکمیلی کنید، مددکار اجتماعی دارای مجوز و یا مشاور انتخاب خوبی است. این متخصصین نیز آموزش و دوره های مربوط به سلامت روانی را می گذرانند- 2 تا 3 سال تحصیل .

روانپرستاری، انتخاب بعدی است. برای این حرفه نیاز به مدرک کارشناسی ارشد یا بالاتر در پرستاری بهداشت روانی هستید تا قادر به ارزیابی بیماران، تشخیص اختلالات ، ارائه روان درمانی و تجویز دارو باشید.

[divider]

نگارنده: شیرین قلی زاده

کلنیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا