راهکارها وپیشنهادات مدیریت زمان برای کودکان

سه پرسش اساسی وجود دارد که بایست به کودکان آموزش دهیم مرتب از خود بپرسند. البته پسندیده‌تر است این سوالات را والدین هم از خودشان بپرسند.در دنباله با این سه پرسش آشنا می‌شوید.

تحقیقات تازه مشخص میکنند که اشخاص بزرگسال پر مشغله‌ای مانند مدیران، برای مطالب و پروژه‌هایی که مطالعه آن‌ها در منزل یا محیط کار به تاخیر افتاده است بطور میانگین به ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساعت وقت نیاز دارند! رقمی که حقیقتأ کوچک نیست. !

این بدان معنی است که جبران عقب‌افتادگی‌ها بسیار سخت یا ناممکن است و شاید تنها چیزی که بتوانیم به آن امیدوار باشیم اینست که به امورات اساسی برسیم و دیگر کارها را در لیست انتظار قرار دهیم.

بسیاری از اشخاص اعم از افراد بزرگسال یا کودکان و نوجوانان نیز میگویند که وقتی ناچار هستند کاری را تا مدت زمان معینی به اتمام برسانند کارآیی بیشتری پیدا میکنند، ولی باز هم اینکار سبب که این راهکار همواره جوابگو نیست و بخش زیادی از اشخاص کوچک و بزرگی که بدلیل تنبلی و تأخیر برای اتمام کارهایشان مهلت گزینش میکنند بیشتر گرفتار تشویش و استرس شده، بیشتر اشتباه میکنند و وادار به دوباره‌کاری بیشتری می‌شوند.

هم چنین در بیشتر موارد وقتیکه سعی می‌کنیم کاری را در مهلت محکم و سختی که خودمان مشخص کرده‌ایم به اتمام برسانیم نه فقط کار خوب از آب در نمی‌آید بلکه هزینه‌های‌مان هم بالاتر می‌رود بطوریکه در بلند مدت، این مسئله منتهی به زیان‌های شدید مالی میشود (مانند خرج هایی که برای کپی برگه‌ها، خریدن کتاب هایی که می‌توانستیم از کتابخانه یا رفیقان قرض بگیریم، ایاب و ذهاب یا ارسال برگه‌ها یا پرونده‌ها با پیک یا … مصرف می‌شود) گاهی وقتها وقتیکه سعی می‌کنیم کاری را در دقایق پایان به اتمام برسانیم به علت عجله در کار وادار به دوباره‌کاری می‌شویم نتیجتا باز هم کار در مدتی بسیار طولانی‌تر به اتمام می‌رسد.

برای آن که بتوانیم روی بااهمیت‌ترین کارهایمان تمرکز کنیم و آن‌ها را طبق برنامه به اتمام برسانیم سه سؤال وجود دارد که می‌بایست مرتباً از خود بپرسیم.

این سه پرسش را هم خودمان به عنوان مادر یا پدر باید بلد باشیم و هم ضروری است آن را به کودکان و نوجوانان مان هم یاد بدهیم. :

سؤال اول این است: «مهم‌ترین و باارزش‌ترین امورات من کدامند»؟

به فرزندتان یاد بدهید که: این سؤال را اول از خودش بپرسد و جواب دهد و بعد چنانچه جوابش را نمی‌دانست و واجب و ضروری بود، می‌تواند آنرا از اطرافیان، پدر و مادر، یا معلم هایش هم بپرسد تا او را راهنمایی کنند.

به فرزندتان یاد بدهید که: پیش از آغاز به کار باید توجه‌مان را روی فعالیت‌های کاری‌مان متمرکز کنیم و از پشت ذره‌بین ذهن‌مان، بااهمیت‌ترین فعالیت‌های کاری خود را به ‌طور شفاف و روشن ببینیم.

به عنوان مثال اگر کودکمان فردا آزمون دارد بااهمیت‌ترین کار امروز او، مطالعه و حل مسائلی است که در آزمون فردا احتیاج دارد بداند، برای کسیکه کارش بایگانی است، مرتب نگه داشتن بایگانی و حفظ نظم آن احتمال دارد بااهمیت‌ترین کار ادرای باشد (به طوری که دستیابی به اطلاعات با صرف کمترین زمان و به سهولت امکان‌پذیر باشد) و برای کسیکه کارش برنامه‌نویسی است، بااهمیت‌ترین کار، اشراف کامل به نرم‌افزار مورد کاربرد و نیاز کارفرما و کاربران ساختار است.

دومین سؤالی که می‌بایست مرتب از خود بپرسید این است: «چه کاریست که چنانچه من و فقط من خوب انجام بدهم تفاوت چشم‌گیری در زندگی و درس یا در شغلم خواهد داشت»؟

این پرسش از برترین سؤال‌ها برای دست‌یابی به کارآیی فردی است. «چه کاریست که شما و فقط شما میتوانید آنرا انجام دهید؟ و چنانچه خوب انجام دهید تفاوت چشمگیر یا تحول اساسی در زندگی یا کارتان ایجاد می‌شود»؟

برای نمونه چنانچه مسئول یک بخش اداری، با ارائه یک ساختار جدید قادر باشد کاغذبازی یا همان بورروکراسی اداری و رفت وآمد ارباب رجوع را کاسته و به صفر برساند، احتمال دارد تفاوت زیادی در کار و بعد در ارتقای شغلی خود ایجاد نماید.

این سؤالی است که می‌بایست دائم از خودمان بپرسیم.

مطمئناً برای آن جواب روشن و صریحی وجود دارد.

وظیفه ما اینست که این جواب روشن و صریح را پیدا کنیم و بعد پیش از اقدام به هر کار دیگری آن را آغاز کنیم.

در باره کودکان و نوجوانان، یافتن کاریکه قادر باشد تفاوت چشمگیر در زندگی و درس‌شان ایجاد نماید می‌تواند نقطه عطف زندگی‌شان باشد. این کار سبب می‌شود که آن‌ها در یافتن رشته تحصیلی و شغل نیز در آتیه موفق‌تر عمل کنند و دائم در گذرگاه پیشرفت و التیام و بهبود قرار بگیرند.

طفلی که متوجه شد چنانچه در درس علوم موفق‌تر باشد از غرهای معلم و نمرات پایین و بنابراین از رنجش پدر و مادر و تنبیه او جلوگیری میشود از پسر عمه‌اش خواست که در این درس به وی یاری کند، با پیشرفت درسی در علوم، تنها اضطراب و نگرانی خود در حیات را حذف کرد و هویت کامیابی هم در او شکل گرفت و اعتماد بنفس بیشتری یافت.

و سومین سؤال: «بهترین استفاده‌ای که هم اکنون می‌توانم از وقتم بکنم چیست»؟

این پرسش نیز، کلید اساسی مدیریت زمان، تسلط بر تنبلی و تبدیل شدن به فردی بسیار فعال و سازنده است. پسندیده‌تر است امورات اساسی و مهم را اول انجام بدهیم و کارهایی را که در اولویت نیستند اصلاً انجام ندهیم.

هرچه پاسخ‌های ما به این پرسش‌ها دقیق‌تر و روشن‌تر باشد، آسان‌‌ترخواهیم توانست کارهایمان را اولویت‌بندی کرده و برتنبلی غلبه کنیم.

به عنوان مثال اگر یک کارمند باید یک نامه اداری تایپ کند، از فروشگاه اداره چیزی بخرد، دستورالعمل جدیدی را به اطلاع دیگر کارمندان برساند و قرارهای کاری مدیر را هم تنظیم کند، باید اینها را لیست کند و با گذاشتن شماره‌ای در جلوی آن‌ها، ترتیب انجام‌شان را گزینش کند.

برای بچه‌ها و نوجوانان، کارهایی مانند نوشتن مشق، خواندن درس، بازی کردن، دیدن تلویزیون، خریدن دفتر و … باید با یاری پدر و مادر فهرست شده و اولویت و ترتیب آن‌ها معلوم شود تا از هیچیک از آن‌ها عقب نیفتند و انجام امورات مهم‌تر را از دست ندهند.

یکی ازقوی‌ترین ابزارهای ذهنی ما به منظور نیل به کامیابی، توانایی ما در اولویت‌بندی درست کارهایمان است.

بهتراست هرروز چند دقیقه‌ای را صرف اندیشه کردن به کارهایی بکنیم که می‌بایست انجام بدهیم.

تقریباً هر دفعه در حرف نزدن و تنهایی به ایده‌های جالبی می‌رسیم که زمانیکه این ایده‌ها را بکار بگیریم به مقدار فراوانی در کار خود صرفه‌جویی کرده‌ایم.

با این کار، پیشرفت‌ها و موفقیت‌های زیادی را تجربه خواهیم کرد. و درآخر بدانیم که «میزان کارایی ما هر چه باشد، توانایی‌های بالقوه‌مان افزون‌تر از آن است که تا کنون به فعل درآمده است.

قسمت سوم

مدیریت زمان برای کودکان: راهکارها و پیشنهادات عملی