میزان گسترش بیماری های چند اختلالی در جامعه

بیماری اختلال توجه/ بیش فعالی یا ADHD  سه تا پنج درصد جمعیت ایالات متحده آمریکا را به خود اختصاص داده است. خطر بروز بیماری های چند اختلالی بسیار زیاد است، و افزایش درصد بیماران مبتلا به بیماری های چند اختلالی در جامعه ایجاب می کند که توجه و رسیدگی ویژه ای به بیماران مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی شود. برای مثال، درصد بیماران مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی و در عین حال افسردگی به 25 تا 30 درصد رسیده است و درصد بیماران مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی و اضطراب و استرس بیمارگونه به  بیش از 25 درصد رسیده است.

همپوشی ﻋﻼﺋﻢ بیماری های چند اختلالی و میزان گسترش آنها در افراد بزرگسال به طور برابر است، اما نسبت به کودکان و خردسالان در سطح بالاتری قرار دارد، اگرچه مطالعات اندکی در جهت بررسی الگوهای بیماری در بزرگسالات صورت گرفته است. بدین منظور مطالعات و تحقیقات طولانی مدتی در طی شش سال بر روی افراد بزرگسال مبتلا به بیماری های اختلال توجه/ بیش فعالی، افسردگی و اضطراب و استرس بیمارگونه صورت گرفت: بیماران مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های افسردگی و اضطراب بیمار گونه قرار داشتند؛ در واقع وضعیت روحی و جسمی آنها به گونه ای است که بدن مستعد پذیرش این بیماری هاست.

برخی محققان بر این باورند که همپوشی بیماری اختلال دو قطبی (شیدایی-افسردگی) و اختلال توجه/ بیش فعالی باید به صورت جداگانه یک رخ مون و فنوتیپ بالینی از  بیماری اختلال دو قطبی (شیدایی-افسردگی) شکل گیرد. اخیرا به منظور تشخیص و بررسی وقوع همزمان بیماری اختلال دو قطبی (شیدایی-افسردگی) با دیگر بیماری ها،مطالعاتی بر روی بیماران مبتلا به اختلال توجه /بیش فعالی و بیماران فاقد اختلال توجه/ بیش فعالی صورت گرفته است. بیماران از جهات مختلف چون، حالات (فكرى يا احساسي يا روحي )، میزان استرس و اضطراب، تغذیه، میزان ضربان قلب، مصرف یا عدم مصرف دارو یا مواد مخدر مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند.

تقریبا بیست درصد از افراد بزرگسال مبتلا به اختلال دو قطبی (شیدایی-افسردگی) علائمی از وجود اختلال توجه/ بیش فعالی نیز در خود داشتند. در این دسته از بیماران چند اختلالی، درصد روى دادن مجدد بيمارى يا هر واقعه ى غيرعادى بسیار بالا بود، جنون تحریکاتی کمتری از خود بروز دادند، میزان افسردگی در آنها بسیار بالا بود و آسیب های جسمی بسیاری نیز به خود وارد کرده بودند. این افراد وابستگی زیادی به مصرف بیش از اندازه دارو داشتند تا دردهای خود را کاهش دهند و در مقایسه صرف با بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی ( شیدایی-افسردگی) روابط مناسب خانوادگی نداشتند.

اختلال توجه/ بیش فعالی به صورت نابهنجاری ها و بی قاعدگی هایی در لب قدامی مغز بروز پیدا می کند. بنابراین می توان گفت که هر نوع اختلال عصبی که از این نواحی مغز آغاز می شود، خطر ابتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی را نیز در بیماران افزایش می دهد.  بدین منظور، دکتر ژانگ و همکارانش به ارزیابی درجه شیوع اختلال توجه/ بیش فعالی در کودکان مبتلا به صرع پرداختند: در مقایسه با 25 درصد از کودکان سالم با نوار مغزی نرمال، 89.4 درصد از کودکان همزمان به بیماری اختلال توجه/ بیش فعالی دچار بوده و نوار مغز نرمالی نداشتند. محققان بدین نتیجه رسیدند که بیماری صرع رابطه تنگاتنگی با وقوع و بروز اختلال توجه/ بیش فعالی دارد و این نابهنجاری حتی در افراد با نوار مغزی غیر نرمالی بسیار بیشتر است.

باید توجه داشته باشید که بیماری های چند اختلالی باید به طور همزمان مورد معالجه و درمان قرار بگیرند، بدلیل آنکه بیمارانی که از چندین اختلال روانی رنج می برند، عملکرد بسیار ضعیف تری در فرآیند یادگیری، ادراک و … از خود نشان می دهند، با این وجود، متخصصان مغز و اعصاب همواره بدنبال راه های تشخیص زودهنگام این بیماری ها هستند.

منبع:

http://www.psychiatrictimes.com

نگارنده: حدیث بختیاری

[divider]

کلینیک فوق تخصصی مغز و اعصاب و روان آلومینا